Petra, de ‘rozerode stad’, de stad ‘half zo oud als de tijd’, is één van de ‘zeven nieuwe wereldwonderen’. Het Nabateese Koninkrijk koos Petra rond de 6e eeuw voor Christus als hoofdstad en hakte één van de grootste wereldwonderen uit de unieke roodachtige rots waarop deze regio van Jordanië is gebouwd. De uitgestrekte stad was één van de meest geavanceerde van zijn tijd, bijvoorbeeld door de waterbeheersingssystemen. Toen het Nabateese Koninkrijk werd opgenomen in het Romeinse Rijk, ontwikkelden de Romeinen de stad verder en bleef het een belangrijk punt op verschillende handelsroutes, waaronder de oude Specerijenroute.
Rond 660 na Christus werd Petra getroffen door een aardbeving en omdat de vitale infrastructuur was verwoest, werd de stad verlaten en grotendeels vergeten totdat het 200 jaar geleden werd herontdekt door een Zweedse ontdekkingsreiziger. Op dat moment hadden Bedoeïenen de stad tot hun eigen stad gemaakt en woonden ze in de grotten en ruïnes. De Schotse ontdekkingsreiziger David Roberts was de eerste die de stad in 1839 beschreef. Maar pas in de jaren 1920 begonnen opgravingen in Petra en werd meer van de stad blootgelegd. Meer recentelijk verhuisde de Bedoeïenen bevolking uit het gebied. In 1985 is Petra door UNESCO tot werelderfgoed verklaard.
In 1 woord: GEWELDIG! Wat een voorrecht dat wij hier mogen rondlopen!
